Afgelopen zaterdag was ik uitgenodigd voor een feestje. Ik had een drukke dag achter de rug en was moe. Thuis blijven of gaan? Ik ging. Niet omdat ik vond dat het moest, maar omdat ik er graag bij wilde zijn. Ik vond het belangrijk.
Het was zo’n feestje waar ik de meeste gasten niet of vaag kende. Dan zijn er twee opties: 1) in een hoekje gaan staan met de enige persoon die je wel goed kent of 2) je in gesprekken storten met de andere gasten. Nu ik er toch was koos ik voor de tweede optie.
En wat doe jij?
In zulke gesprekken kun je de klok erop gelijk zetten dat dé vraag komt. Sterker nog, ‘En wat doe jij?’, is een populaire openingszin. Vaak heb ik helemaal geen zin in die vraag, dan denk ik: kunnen we het over iets anders hebben? We zijn toch meer dan ons werk…
Meestal lukt het me om het gesprek (subtiel) een andere wending te geven. Dan sta ik bijvoorbeeld ineens te praten over iemands liefde voor wandelende takken of hoe iemand een huwelijksaanzoek zou doen, mocht het er ooit van komen. Bijzonder wat ik inmiddels al te weten ben gekomen over mensen die ik verder helemaal niet ken.
Nu deed ik die poging niet. Ik wilde juist graag vertellen over wat me bezighoudt. En dus stak ik in ieder gesprek enthousiast van wal over m’n coachpraktijk. Over wie ik graag begeleid en waarom.
Dit is het!
Dat zijn aan de ene kant de creatieve geesten, de mensen die overlopen van enthousiasme, die met heel hun hart voelen ‘dit is het!’. Die briljante concepten bedenken of prachtige dingen maken. Die ook wat chaotisch kunnen zijn waardoor ze soms vastlopen. Hun ideeën komen niet verder dan hun hoofd of hun hobbykamer. Dat vind ik jammer! Niet alleen voor deze mensen, ook voor de wereld, want die zou er zoveel mooier van worden! Deze mensen bied ik graag wat focus, structuur en reflectie waardoor er ruimte ontstaat om van hun ideeën werkelijkheid te maken.
Is dit het?
Aan de andere kant zijn dat mensen die het enthousiasme een beetje kwijt zijn. Die leven in een stramien, steeds keurig de volgende stap zetten, doen wat moet en hoort, maar tegelijk denken ‘is dit het?’. Zij zouden wel wat minder geleefd willen worden, meer voldoening en meer plezier willen ervaren. Het raakt me dat ik zoveel mensen om me heen zie die graag een lichter en leuker leven willen leven, maar niet weten hoe. Met hen kijk ik graag naar wat ze belangrijk vinden en hoe ze daar meer ruimte aan kunnen bieden. Hoe ze zelf kunnen bepalen hoe hun leven eruit ziet.
En soms komen deze twee kanten samen in één vraag. Ook dan is er uiteraard een oplossing.
Wat een feest!
Hoe vaker ik mijn verhaal vertelde, hoe enthousiaster ik werd en hoe enthousiaster mijn gesprekspartners werden. Toen ik in de trein terug zat, keek ik dan ook tevreden terug op de avond. Ik was blij dat ik was gegaan en had verteld wat ik zo graag doe. Wat een feest!
_____
Heb jij zin om je leven net ff wat feestelijker te maken? Ik denk graag met je mee! Neem contact met me op, dan gaan we samen aan de slag.
