“Nou, hang de vlag nog maar niet uit…” Ik ben in een opperbeste stemming en hang ze het liefst met tien tegelijk uit, maar hij is nog wat voorzichtig.
Het is onze tweede afspraak. Hij sjort en trekt aan me en het voelt goed. Ook al ben ik halfnaakt, lig ik in de vreemdste houdingen, heeft hij koude handen en zet hij alles op spanning, het interesseert me niet. Ik lig er met een grote glimlach bij.
Op de behandeltafel van mijn nieuwe fysiotherapeut verwonder ik me enthousiast over de werking van het menselijk lichaam. Over hoe je iets dat al maanden en maanden vastzit met een simpele handeling los kunt krijgen, áls je maar de juiste diagnose stelt.
Wat ben ik blij dat hij die diagnose heeft gesteld en dat er nu beweging in zit. Ik kan mijn been weer zonder al te veel pijn dubbel vouwen en in een hoek leggen. Misschien kan ik binnenkort zelfs wel weer aan alle oefeningen meedoen in de yogales! Iets wat maandenlang onmogelijk was, of op z’n minst pijnlijk.
Ik ben dus blij. Naar zijn mening té blij, want “we zijn er nog niet hè?!”. “Nee nee, ik weet het” zeg ik, maar ondertussen denk ik ‘kan me niks schelen, ik ben blij’.
Ik begrijp het allemaal wel, hij wil mijn verwachtingen temperen en de lat niet te hoog leggen. Het goeie nieuws is: hij hoeft mijn verwachtingen helemaal niet te temperen en de lat ligt wat mij betreft niet hoog. Ik ben blij met elke vooruitgang die er is, ik geniet hier en nu van het feit dat er beweging in zit. Hoe het morgen is, zien we morgen wel weer.
En eigenlijk denk ik dat hij stiekem, diep van binnen, ook zo denkt. Ik zie een voorzichtige twinkeling in zijn ogen. Hij is net als ik trots en blij dat we deze puzzel hebben opgelost. Nou ja, bijna dan, want ik weet het: we zijn er nog niet.
Dat we er (en waar is ‘er’ dan?) nog niet zijn, vind ik geen reden om in mineur te blijven. Dat weiger ik. Het wordt er niet gezelliger op en niemand heeft er iets aan. Het is toch veel leuker als de weg naar ‘er’ opgefleurd wordt met wat kleurrijke vlaggen? Maakt de boel een stuk gezelliger. Zelfs de saaie behandelkamer van de fysiotherapeut kan met een vlaggetje hier en daar nog een vrolijke plek worden. Ik hang er dus alvast een paar uit!
