Ik zoek altijd naar het positieve in het leven, maar soms stuit je op dingen die nou eenmaal niet zo positief zijn, maar gewoonweg stom. Onvermijdelijke situaties waar je niks anders mee kunt dan er intens verdrietig over zijn, ze accepteren en een manier vinden om ermee om te gaan. En dan heb ik het niet over dingen in de categorie klein leed, zoals de bus die je per sé wilde halen net voor je neus wegrijdt of dat het restaurant waar je zo graag wilde eten vol zit. Kan ook vervelend zijn, maar Ik doel op heftigere gebeurtenissen, die veel impact hebben op je leven.
De afgelopen dagen leek het om me heen groot leed te regenen. Mensen in m’n omgeving maakten de heftigste dingen mee. Een greep hieruit:
- Iemands zus van 36 die voor de tweede keer de strijd met kanker aan moet gaan;
- Een superlieve, knuffelige, steun en toeverlaat kat die moest worden ingeslapen;
- Oneindig veel ellende met een puberzoon die uiteindelijk een vorm van autisme blijkt te hebben;
- En het opzien tegen de eerste sterfdag van een veel te jong overleden broer.
Ik kreeg er stuk voor stuk tranen van in m’n ogen. Niet alleen omdat het zo verdrietig is, maar ook omdat het zo mooi is hoe deze mensen met de situatie omgaan.
- Je opgeven voor de Alpe d’HuZes, zodat je toch íéts tegen kanker kunt doen. En dat terwijl je nog nooit op een racefiets hebt gezeten.
- Het lichaam van je kat afstaan aan de wetenschap om dierenartsen in spé ervan te laten leren.
- Nooit boos worden op je zoon, omdat hij hier ook niet voor heeft gekozen. Hoe vervelend hij soms ook is.
- Een familie-uitje in de natuur plannen op de sterfdag van je broer, zodat niemand alleen hoeft te zijn die dag.
Wauw, wat was ik hiervan onder de indruk. En niet alleen hiervan, maar ook van het feit dat deze mensen zich zo kwetsbaar opstellen en hun omgeving betrekken bij wat ze overkomt.
- Mensen vragen om geld te doneren voor je fietsavontuur.
- Je vrienden aanwezig laten zijn bij het inslapen van je kat.
- Professionals inschakelen om jou en je zoon weer op weg te helpen.
- Afspreken met vriendinnen waarvan je weet dat je ook last minute mag afzeggen als je toch liever thuis op de bank blijft.
Deze verhalen ontroeren en inspireren me. Ze laten me weer even zien dat je als mens veerkrachtiger bent dan je denkt. En dat er, als de moed je in de schoenen zinkt, mensen voor je zijn. Hoe stom de situatie ook is. En dat is dan wel weer heel positief.
