Ik vind verhalen heerlijk! Of ze nou uit boeken, optredens, tijdschriften, kranten, series, exposities of films komen, allemaal interessant. Of dichter bij huis: van mijn eigen vrienden, coachklanten of willekeurige mensen in de kroeg, ik ben net een spons. Even in andermans leven meegevoerd worden, me helemaal inleven in zijn of haar wereld, weg uit de mijne. Het is fijn vermaak en dat niet alleen. Vaak doet een verhaal iets, blijft het hangen, sta ik er nog eens bij stil, houdt het een spiegel voor of brengt het me inspiratie. De ene keer zit dat in het hele verhaal, de andere keer is het net die ene zin die me raakt.
Mijn nieuwste ontdekking op verhalengebied is de podcast. Mijn favoriete podcasts zijn Echt gebeurd en Man met de microfoon. De ondertitel van Echt gebeurd is ‘verhalen die worden verteld door mensen die ze zelf hebben meegemaakt’. Soms zijn het ervaren verhalenvertellers, maar minstens zo vaak ‘gewone’ mensen die zelden of nooit op een podium hebben gestaan. En of het nu over een spannende gebeurtenis gaat of dat er iemand uit zijn of haar puberdagboek voorleest, ik luister altijd met gespitste oren. Het puberdagboek is trouwens een speciale categorie binnen het programma en misschien wel m’n lievelings. Ik vind het zo stoer dat mensen zich vrijwillig aanmelden om de zielenroerselen van hun 14-jarige ik in het openbaar voor te lezen. Alleen al daarom is het fantastisch.
Voor Man met de microfoon melden mensen zich niet aan, ze worden gevonden door de presentator. In zijn eigen woonwijk rijdt hij rond in een oranje bus, op zoek naar verhalen. Zijn motto is dat die overal te vinden zijn, dus ook dichtbij huis. Dat geloof (en zijn ogen en oren goed openhouden) zorgt ervoor dat hij de wonderlijkste dingen te horen krijgt. Wat een interessante, grappige en ontroerende verhalen heb ik al voorbij horen komen in deze podcast. En dat is dus slechts wat er in die ene woonwijk te vinden is!
Hoe meer ik naar dit soort programma’s luister, hoe meer ik word bevestigd in mijn overtuiging dat iedereen een interessant verhaal te vertellen heeft, ook als je leven op het eerste gezicht misschien helemaal niet interessant lijkt. Je leeft, dus je hebt een verhaal.
Veel mensen vertellen graag, maar niet per sé op een podium of in een podcast. Op 12 maart biedt ik die mensen de ruimte. Tijdens de Culturele Zondag met het thema ‘Uitgesproken Utrecht’ zit ik in één van de huiskamers in en rondom het Stadhuis. Dan luister ik naar verhalen van gewone mensen die gewoon hun verhaal willen doen. Omdat ze dat nooit eerder durfden, omdat hun eigen omgeving het verhaal inmiddels wel kent, omdat ze hun spreekbeurt of presentatie willen oefenen of omdat ze gewoonweg behoefte hebben aan wat onverdeelde aandacht.
